BOMBAY BICYCLE CLUB MAAKT IETWAT MATTE INDRUK

Bombay Bicycle Club heeft zichzelf met het nieuwe album So Long, See You Tomorrow voor de vierde keer op rij opnieuw uitgevonden. En de band rond frontman Jack Steadman is er tevens in geslaagd om dit te koppelen aan groots commercieel succes. De Londense indierockgroep bedient zichzelf tegenwoordig van elektronische invloeden, wat bijzonder goed in de smaak valt: het album staat momenteel op nummer 1 in Groot-Brittannië aan deze kant van het kanaal weten ze de Melkweg uit te verkopen.

Het viertal, dat op het podium wordt bijgestaan door twee achtergrondvocalisten en een percussionist, schiet uit de startblokken. Overdone en It’s Alright Now van de nieuwe langspeler zijn (net als het overgrote deel van de set) up-tempo en swingend. In het eerste half uur wordt al het nodige duidelijk. De tracks van de nieuwe lp zijn favoriet bij de band, omdat deze in tegenstelling tot het oudere werk nog een uitdaging lijken te vormen. Op tracks als Lamplight en Evening/Morningvan debuutplaat I Had The Blues But I Shook Them Loose opereert de formatie namelijk op de automatische piloot. Voornamelijk Steadman kent de show op voorhand al uit zijn hoofd. Geen groot bezwaar, want de mannen beheersen de stof tot in de puntjes. Vooral de ritmesectie, die bestaat uit bassist Ed Nash en drummer Suren de Saram, staat centraal in de strakke performance.

Het is bovendien evident dat Nash de man is waar het allemaal om draait. Meer nog dan de leadzanger en gitarist Jamie MacColl drukt hij met zijn stempel op de dynamische live-versies van het repertoire. Nash en De Saram leggen een dansbare basis, waar het publiek op wiegt en deint (extatisch wordt het nooit). Het is tevens een uitgelezen mogelijkheid voor MacColl om deze fundering op te vullen met melodische riffs. Niet dat hij dit nalaat, maar hij is nu eenmaal geen virtuoos als Johnny Marr of Nile Rogers. Zijn spel staat duidelijk in dienst van de funky bassist en drummer.

Steadman maakt een ietwat ongeïnteresseerde indruk. De mededelingen aan de ramvolle Melkweg zijn op één hand te tellen, en wanneer er dan verbaal contact wordt gemaakt, is dit uiterst minimaal. Bijna kortaf, net als de beknopte toegift met de titeltrack van de nieuwe plaat. Another day at the office, zo lijkt het. En dat terwijl de show pas de tweede is van de tour rondom het succesvolle nieuwe studioalbum. Zou de onlangs vergaarde roem nu al naar het hoofd zijn gestegen? We mogen hopen van niet, want met het optreden bewijst de band wel dat het op dit moment een van de meest relevante en vernieuwende bands uit Groot-Brittannië is. De band vindt zichzelf keer op keer opnieuw uit, zeker. Maar als dit zeldzame talent gepaard zou gaan met een charismatische performance van de frontman, staat niets ze nog in de weg. Alex Turner heeft het zichzelf ook aangeleerd.

Foto’s: Jelmer de Haas

Naar publicatie OOR