EAGULLS

Het etiket van ‘rebelse punkband’ werd ze tegen wil en dank opgeplakt. Volgens Britse collega’s en pers gaan de vijf jongens uit Leeds met een eeuwige middelvinger (of liever gezegd V-sign) door het leven. Alle heilige huisjes moeten omver en overal hebben ze schijt aan. Met een schijnbaar onbeduidende blogupdate vertelden de bandleden zowel een aantal over het paard getilde bands, als de in hun ogen incestueuze muziekindustrie eens even flink de waarheid. De in een opwelling geuite mening ging een eigen leven leiden en werd ze allerminst in dank afgenomen. Het punk-cliché van infant terrible werd ze vervolgens ergerniswekkend in de maag gesplitst. Niets blijkt minder waar. De mannen van Eagulls houden er naar eigen zeggen echter helemaal niet zo’n nihilistische overtuiging op na. Bovendien is het geluid van de groep rond zanger en tekstschrijver George Mitchell veel melodischer en catchier dan menig genregenoot. Het heeft ze geen windeieren gelegd, want back home groeit de naam en faam van de punkrockers inmiddels gestaag. Eagulls laten deze maand bovendien live van zich horen op het Europese vasteland, na een aantal Britse shows als voorprogramma van Parquet Courts. De oplettende poppodia heten in dit geval Trix en Paradiso. Aan de zijde van het Amerikaanse Speedy Ortiz maken de vijf blokes het Antwerpse en Amsterdamse podium grondig onveilig. Hun fonkelnieuwe, titelloze album ligt bovendien op 4 maart in de schappen. En alsof dat nog niet genoeg was, zullen ze dit voorjaar hun opwachting maken op het Rotterdamse festival Motel Mozaïque.