SPEEDY ORTIZ

Opgroeien op een middelbare school in Northampton, Massachusetts is niet makkelijk. Misfit Sadie Dupuis weet er alles van. Niemand begrijpt je, de populaire meiden van het cheerleaderteam kijken op je neer en je wordt gedumpt door de enige jongen die je zag staan. Slechts enkelen beschikken over het talent en de gedrevenheid om deze smart met een behoorlijke mate van bekwaamheid van zich af te schrijven. Schrift na schrift pende ze vol met giftige klaagzangen en vervaarlijke uithalen naar het gespuis dat haar op haar meest kwetsbare leeftijd ontdeden van elke vorm van geluk. Dit hartenleed dient echter wel vaak als basis voor sterke indierock. Zo ook voor Dupuis, alias Speedy Ortiz, wiens artiestennaam verwijst naar een heimelijk verliefd personage uit de obscure comic Love And Rockets, die op tragische wijze het loodje legt. In 2011 debuteerde ze, toen ze moederziel alleen de lo-fi indieplaat The Death Of Speedy Ortiz opnam. In 2012 vond de emo-songwriter echter drie gelijkgestemde muzikanten, die de EP Sports van de juiste begeleiding wisten te voorzien. Uit de vorig jaar verschenen langspeler Major Arcana blijkt dat de samenwerking zijn vruchten heeft afgeworpen. Als viertal wordt de noise-pop van frontvrouw Dupuis naar een hoger plan getild. De teksten, die nog altijd hetzelfde gif bevatten, worden sinds kort omhuld door een volwassen, coherente en melodische sound, die het resultaat is van een onderlinge dynamiek die deugt. Een dynamiek die live natuurlijk het beste tot zijn recht komt.

Foto: Emma Rothenberg-Ware